به نقل از «مهر»

سرودخواندن از اشکال قدیمی تئاتر/ چالش خبررسانی به تماشاگران!

تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۹۹۵۹۹

به گزارش خبرنگار مهر، سرود-نمایش «عطر آدم» به کارگردانی مهدی فرشیدی‌سپهر اثری است که این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. فرشیدی‌سپهر در حوزه تئاتر و به ویژه تئاتر برای گروه سنی کودک و نوجوان فعال بوده و آثار قابل توجهی را چه در مقام کارگردان، بازیگر یا نویسنده برای این گروه سنی به صحنه برده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در «عطر آدم» به عنوان جدیدترین تجربه این کارگردان تئاتر، به ترتیب سن مهرک مهدی، ماهک مهدی، اَفرا فردافشار، محمدسروش علیشاهی، نامی تابعیان، هوراد وجدان‌زاده، مبینا اکبری، یاسمین کاظمی، آریانا کیهانفر، هلیا هاشمی، سجاد حسینی، سبا همزه، ویانا قلی تبار، نفس صادقی، مهیار اسدی، عباس اکبری، پویا طهماسبی، فاطمه کریمی، معین قوی، فاطیما گلچین، زهرا کریمی، خالق استواری، مهدی فرشیدی‌سپهر، روشنک کریمی، مریم علوی، مریم میرطاهری، ملیحه اکبری، حمیدرضا ملاحسینی، لیلا حسینی، محسن صادقی، مریم منصوری به عنوان بازیگر حضور دارند.

در خلاصه این اثر نمایشی آمده است: «اقشار گوناگون مردم در کنار هم سرود می‌خوانند. بدون سفارش و اجبار، سرودهایی که تا به حال نشنیده‌ایم. سرودهایی راجع به شما می‌خوانند.»

فرشیدی‌سپهر در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، درباره روند تولید سرود-نمایش «عطر آدم» توضیح داد: فراخوانی عمومی منتشر کردم مبنی بر اینکه قصد تولید یک تئاتر را دارم. در این فراخوان اعلام کردم هر کسی، با هر میزان از دانش بازیگری و هر سنی می‌تواند در این کار شرکت کند. تنها شرط دوام آوردن در مسیر تمرین‌ها و احترام و ادب نسبت به اعضای دیگر است. بعد از انتشار فراخوان متقاضیان زیادی آمدند اما تعداد اندکی در مسیر دوام آوردند که با همین تعداد کار را شروع کردیم و ادامه دادیم.

وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به فعالیت خود در حوزه تئاتر کودک و نوجوان و دغدغه‌هایی که در انتخاب موضوع و کار برای این گروه سنی دارد، ضرورت تمرکز بر حوزه «سرود» در تجربه جدیدش بر چه اساسی بوده است؟ یادآور شد: سرودخواندن از قدیمی‌ترین اشکال تئاتر است و هم‌آوازی و هم‌آهنگی نیاز اجتماعی است که از فاصله بین اقشار و افراد در رنج است. از منظر بنده این لطیف‌ترین و ماناترین حالت هم‌صدایی بین افراد یک جامعه است، بوده و خواهد بود.‌

کارگردان «عطر آدم» درباره اینکه آیا ترکیب متنوع بازیگران به لحاظ سنی در این اثر برای گسترده‌کردن دایره مخاطب و جامعه هدف اثر به لحاظ گروه سنی بوده است یا نه؟ اظهار کرد: خیر. این افراد نمایشگر جامعه هستند؛ تصویری کلی‌ از افراد و طبقات مختلف اجتماع امروزی ایرانیان معاصر.

فرشیدی‌سپهر درباره سرودهای استفاده شده در سرود-نمایش «عطر آدم»، تاکید کرد: ما ۱۴ سرود غیر سفارشی می‌خوانیم که حتی در مورد موضوع مستقیمی هم نیستند، بلکه سرودها، صرفا به تماشاگر این موقعیت را می‌دهند که برای دقایقی عمیقا و بدون نقاب با خودش خلوت کند.

این بازیگر و کارگردان تئاتر در پاسخ به این پرسش که با توجه شرایط کنونی اقتصاد تئاتر که اکثر آثار به سمت گیشه و فروش سوق پیدا کرده‌اند تولید و اجرای آثاری که جنبه هنری و تفکری دارند با چالش‌های متعددی مواجه می‌شوند، چالش‌های برای «عطر آدم» چه بود؟ تصریح کرد: معلم‌ ما می‌گوید هنرمند نباید تحت تاثیر محیط پیرامونش قرار بگیرد بلکه باید محیط پیرامونش را تحت تاثیر عملکرد خود قرار دهد. ما چالش‌های گوناگونی داشتیم که همه را یکی یکی رفع کردیم. حالا تنها چالش ما، خبررسانی به تماشاگران است.

وی درباره اینکه آیا برنامه‌ای برای تداوم اجراهای «عطر آدم» در سالن‌ها، مناطق و نقاط دیگر کشور دارد یا نه، اظهار کرد: آرزویم این است اما برنامه‌ای نداریم چون انتقال‌دادن ۴۰ نفر به یک شهر یا یک منطقه در حال حاظر از توان اجرای ما خارج است. به محض امکان، این کار را ادامه می‌دهیم.

سرود-نمایش «عطر آدم» تا ۳۱ فروردین، ساعت ۱۹:۳۰، در سالن شماره ۲ پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود.

عکس از محمد رضایی است.

کد خبر 6074474 فریبرز دارایی

منبع: مهر

کلیدواژه: مهدی فرشیدی سپهر کارگردان تئاتر بازیگر تئاتر هنرمندان تئاتر تماشاخانه شهرزاد تئاتر ایران هنرمندان تئاتر شهید سید مرتضی آوینی شبکه دو سیما کارگردان تئاتر فلسطین موسیقی نواحی هفته هنر انقلاب اسلامی ماه مبارك رمضان بازیگر تئاتر فیلم سینمایی موسیقی ایرانی فیلم کوتاه تالار وحدت فرشیدی سپهر سرود نمایش گروه سنی عطر آدم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۹۹۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رِندی پیمان معادی در «افعی تهران»/ اشکال این اتاق درمان کجاست؟

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا مقدسیان منتقد و کارشناس سینما شب گذشته نهم اردیبهشت با حضور در برنامه «سینمازاویه» رادیو گفت‌وگو درباره سریال «افعی تهران» و نسبت آن با سینمای جنایی گفت: در سینمای جنایی حرکت در عمق خیلی بیشتر است. مهم‌تر از اینکه جنایت را چه کسی انجام داده این مهم است که جنایت چرا انجام شده و آن کسی که این جنایت را مرتکب شده دچار چه پیچیده گی های شخصیتی بوده است. در اینجا برای تحلیل سرسخت و عمق پیدا کردن ماجرا این ضرورت که فهم دقیقی از تحلیل موقعیت و روانکاوی داشته باشیم، اهمیت پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: پیمان معادی یک ضرورتی را در سینمای ایران حس کرده و آن هم تنوع داستان ها و موقعیت هاست چراکه در سینمای ایران داستان های جنایی که استخوان دار باشند و تنه به کمدی نزنند زیاد نداشته ایم.

مقدسیان درباره نحوه نمایش درونیات شخصیت در «افعی تهران» گفت: اما معادی یک رندی کرده و همان تلاشی که باید انجام می‌داده تا در موقعیت های مختلف، در جهان شخصیت ورود کند و او را به مخاطب معرفی کند به اتاق درمان آورده است. طبیعی است هر کسی که در اتاق درمان قرار می‌گیرد، درمانگر تلاش کند درونیات او را شناسایی کند. اما اگر قرار بود در اتاق درمان این اتفاق نیفتد باید موقعیت های پیچ در پیچی می‌ساخت که اطلاعات درباره شخصیت کم کم به مخاطب منتقل بشود.

این کارشناس، سینما را به عنوان یک تلنگر برای اهمیت بیشتر به سلامت روان مهم دانست و افزود: واقعیت این است که در همه جای دنیا کمپین هایی تشکیل می شود که آدم ها بیش از پیش به سلامت روان خود اهمیت بدهند. اگر سینما بتواند تلنگری بزند یا روان درمانی به امری تبدیل شود که آدم ها به آن اعتماد کنند و به آن روی بیاورند، اتفاق خیلی مثبتی روی داده است.

مقدسیان درباره انتخاب روان‌درمانگر و شیوه مواجه سریال با این مساله گفت: دغدغه پیمان معادی در این سریال جدای از اینکه به او کمک کرده درونیات شخصیت را با حضور در اتاق درمانگر به مخاطب منتقل کند، کمک کرده تا او یک نوع فرهنگ سازی هم انجام بدهد. اما همان طور که روان درمانی و سراغ گرفتن از درمان گر مساله ای است که باید روی آن فرهنگ سازی بشود، مسلح شدن به انتخاب روان درمان گر درست هم باید اتفاق بیفتد.

وی افزود: ما به اندازه روان درمانگران کاربلد، روان درمانگرانی داریم که کم عمق و کم دانش هستند و احساس مسؤولیت ‎نمی‌کنند و این آسیب زاست. برای همین است که نظام روان درمان گری در دنیا استانداردهای سفت و سختی دارد که باید مانند یک میثاق پزشکی رعایت بشود.

مقدسیان پاشنه آشیل سریال را در انتخاب روان‌گر درست دانست و گفت: سریال در این نقطه اشتباه می‌کند. مناسبات اتاق درمان به درستی منتقل نمی‌شود و ارتباط بین مراجع و روان درمانگر خارج از اتاق درمان مردود است.

وی با بیان اینکه رفتن به سراغ اتاق درمان برای جذاب تر شدن درام، استانداردهایی هم دارد افزود: ماجرا این طور نیست که یا ما نباید سراغ اتاق درمان برویم یا اگر رفتیم هر طور شد آن را جذاب کنیم. یک سری خط قرمزها در اتاق درمان وجود دارد.

مقدسیان ادامه داد: اطلاعات شخصی روان درمان گر با مراجع نباید در میان گذاشته شود و آشنایی به غیر از آشنایی اتاق درمان با روان درمان گر نباید اتفاق بیفتد. او فقط باید شنونده باشد همدلی کند اما در نقش روان درمان گر. ممکن است جایی که مراجع درک می شود، احساس وابستگی به درمانگر پیدا کند. اینجا درمانگر یا باید از تکنیک‌ها استفاده کند و برای مراجع واضح بشود که این رابطه عاطفی در نقش درمانگر است و لاغیر. اگر این اتفاق نیفتد باید مراجع به درمانگر دیگری معرفی کند.

این کارشناس سینما استانداردهای اتاق درمان را مهم دانست و افزود: این مهم است که استانداردها را رعایت کنیم چراکه ممکن است کسی بعد از کشمکش های زیادی با خودش بپذیرد که درمان بشود ولی با این اتفاق، نتیجه درخوری نگیرد و اعتماد شخص به روان درمانگر از بین برود و هیچ وقت در زندگی به روان درمانگر مراجعه نکند.

مقدسیان در پایان درباره نقاط مثبت و ضعف اثر گفت: «افعی تهران» در بخش توجه به روان درمان گری موفق است اما در تصویر کردن اتاق درمان و شیوه رفتار سحر دولت شاهی به عنوان درمان گر و ارتباط عاطفی که بین او و مراجعش (پیمان معادی) تصویر می‌کند، از اساس بر ضد روان درمان است. اینجا دانش و توانایی فیلمنامه نویس کم بوده، او عشق آن را داشته که به این موضوع بپردازد اما علم آن را نداشته است. برای جذاب کردن درام هم مولفه های دیگری بود که بدون زیر پا گذاشتن استانداردها و خط قرمزها می شد از آنها بهره برد.

کد خبر 6092348 عطیه موذن